باغ دولت‌آباد
باغ دولت آباد یزد یکی از باغهای بزرگ ایران است که در اصلی این مجموعه در خیابان شهید رجایی قرار گرفته است و در دیگری که در بلوار دولت آباد قرار دارد ورودی نداشته و تقریباً در دست مرمت و بازسازی است. به همین علت تردد از در اصلی انجام می گیرد .
این باغ دارای مرتفع ترین بادگیر شناسایی شده در ایران است. مساحت زمینهای باغ در اسناد مختلف تاریخی ۲۰۰۰ جریب ذکر گردیده است. مساحت کل عرصه و اعیان این باغ که محصور است حدود ۴۰۰۰۰ متر مربع می باشد .
عناصر تشکیل دهنده باغ دولت آباد عبارتند از چند عمارت شامل: عمارت تالار آیینه، عمارت سردر، عمارت بهشت آیین، عمارت بادگیر، عمارت حرمخانه یا حرمسرا، عمارت تهرانی، عمارت مستخدمین یا خانه ی خدم و حشم و آشپزخانه ها و دیوان خانه به شکل مثمن، ساباط، آب انبار، درشکه خانه، اصطبل تابستانه و زمستانه و همچنین دارای قنات، حوض ها و جداول آب متعدد در فضای باغ است .
قنات تاریخی عظیم و مهم دولت آباد با قدمتی بیش از دویست سال از بهم پیوستن پنج رشته قنات تشکیل شده که از ارتفاعات مهریز سرچشمه می گرفته و پس از مشروب نمودن بخشی از اراضی مهریز و به کار انداختن چند آسیاب آبی و پس از طی بیش از ۵۰ کیلومتــر به یزد می رسیده و آبادی هایی چند در اطراف یزد چون آبشاهی، خــرمشاه و باغ دولت آباد را آبیاری می کرده است. اما این باغ در حال حاضر توسط چاه نیمه عمیق مجاور باغ آبیاری می شود .
این باغ توسط محمد تقی خان معروف به (خان بزرگ) که وی سرسلسله خاندان خوانین یزد بود احداث گردید. مرحوم محمدتقی خان ابتدا قناتی به طول ۶۵ کیلومتررا احداث نمود و آب را از مهریز به یزد و محل کنونی باغ دولت آباد رساند و سپس مجموعه حکومتی (دارالحکومه) خو د را بنا کرد.این بنا که میبایست در اختیار نوادگان محمد تقی خان (بزرگ خاندان رحیمی) باشد، توسط میراث فرهنگی تملک شد و در حال حاضر زیر نظر محمد علی معزالدینی (داماد نماینده ولی فقیه) اداره می‌شود .
این باغ با مساحتی درحدود ۷۰/۰۰۰ مترمربع شامل ساختمان ها، حوض ها و آبنماهای بسیاری بوده که در فضای بین آنها باغهای با درختان انار و انگور و… باگل های فراوانی زینت بخش محیطبوده اند.این باغ به دو قسمت کلی اندرونی و بیرونی (جلوخان) تقسیم می شود.
میدان امیر چخماق
مجموعه امیرچخماق یزد شامل بازار، تکیه، مسجد و دو آب‌انبار که قدمت‌شان به دوره تیموریان می‌رسد. تکیه امیر چخماق در سال ۱۳۳۰ و مسجد امیر چخماق در سال ۱۳۴۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدند . میدان امیرچقماق، یکی از شاخص‌ترین مجموعه‌های تاریخی و گردشگری در شهر یزد محسوب می‌شود .
امیرجلال‌الدین چقماق، از سرداران و امرای شاهرخ تیموری در سده ۸ خورشیدی در زمانی که حاکم یزد بود، مجموعه‌ای متشکل از تکیه ، میدان ، حمام عمومی ، کاروان‌سراها ، خانقاه ، قنات‌خانه و چاه آب سرد را ساخت تا یزد را رونق بخشد و در این کار فاطمه خاتون، همسرش، او را یاری کرد .
آتشکده زرتشتیان یزد
آتشکده یزد محل نگهداری آتش مقدس زرتشتی در شهر یزد و نیایشگاه زرتشتیان ساکن در این شهر است. ساختمان اصلی آتشکده بر ارتفاعی حدود ۲۱ متر از زمین و در میان حیاط بزرگی که درختان همیشه سرسبز سرو و کاج آن را پوشانده، قراردارد. نگارهفروهر و سرستون‌های سنگی آن زیبایی ویژه‌ای بدان بخشیده و روبروی این بنا حوض آبی قرار دارد. اینکه آتشکده‌ها کنار آب باشند از خصوصیت‌های آتشکده‌ها بوده است.
سرستون‌های سنگی جلو تالار ساختمان اصلی و سنگ‌های گلدار پای دیوارها کار هنرمندان اصفهانی است. این هنرمندان سنگ‌ها را در اصفهانتراشیده و سپس تا یزد برده‌اند. نگار کاشی‌های فروهر بر بالای سردر ورودی، کار هنرمندان کاشی‌کار یزدی است و معماری کل این بنا ار معماریآتشکده‌های پارسیان تأثیر پذیرفته‌است.
ورود به این نیایشگاه همیشه برای نیایش کنندگان زرتشتی با آدابی همراه بوده‌است. از جمله پاکیزگی زنان و مردان.
ساختمان کنونی آتشکده یزد در آبان ماه ۱۳۱۳ با سرمایهٔ یک زرتشتی پارسی به نام «همابائی» بر قطعه زمینی که از سوی چند تن از زرتشتیان ایران ازجمله برادران امانت به یاد فوت پدرشان «اردشیر مهربان رستم» امانت وقف شد، ساخته شد.
آتشی که درون این آتشکده می‌سوزد بیش از ۱۵۰۰ سال است که روشن مانده‌است.
مسجد جامع یزد
مسجد جامع یزد یا همان مسجد کبیر یزد یکی از با ارزش ترین میراث هنری و گنجینه ای از معماری اسلامی است که در خیابان امام خمینی، خیابان مسجد جامع واقع شده است. بانی ساختمان اصلی مسجد را علاءالدوله گرشاسب آل بویه ـ قرن ششم هجری – می دانند ولی مسجد کنونی مربوط به آل مظفر و تیموریان قرن هشتم و نهم هجری است. از امتیازات هنری و معماری این مسجد می توان قدرت و استواری کاشیکاری های نفیس و جالب، سر در بلند، دو کتیبه نفیس یکی به خط کوفی و دیگری به خط ثلث بر روی کاشی لاجوردی معرق در کنار سر در باشکوه، دو مناره زیبا و تزئینات کاشیکاری شده، دیوارهای داخلی شبستان و زیر گنبد و خارج گنبد را نام برد. ارتفاع مناره های آن حدود 48 متر و ارتفاع سر در آن در حدود 24 متر می باشد. مسجد جامع کبیر در تاریخ ۳۱ تیر ۱۳۱۳ با شمارهٔ ثبت ۲۰۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مسجد جامع یزد به شیوه یک ایوان در دل کویر می‌باشد و در طی حدود ۱۰۰ سال و سه دوره بنا شده است. پایه‌های اصلی مسجد را ساسانیان و بنای فعلی مسجد، از لحاظ شیوه معماری متعلق به دو دوره موسوم به آذری دانسته‌اند. بنای گنبد خانه متعلق به دوره ایلخانی و سر در رفیع مسجد را متعلق به زمان شاهرخ و دوره تیموری دانسته‌اند. این بنا از لحاظ خوابیدگی گنبد، سردر رفیع و بلند و همچنین کاشیکاری زیبا و منحصربفرد، شهرت دارد. سبک معماری این بنا به شیوه آذری است.
مسجد جامع کبیر یزد به چند دلیل حایز اهمیت است : نخست آن که قدیم‌ترین نمونه معماری است که طی قرن نهم هجری قمری، در معماری مذهبی ناحیه یزد از آن تقلید شده است؛ این طرح مرکب از یک مقصورهٔ گنبددار و یک شبستان مستطیل بلند و کشیده است. دیگر ویژگی مهم بنا کاربرد وسیع تاق‌های سراسری (تاق و تویزه) در شبستان‌هاست که با کاشی معرق همراه است. نکته قابل توجه دیگر در ساختمان مسجد جامع یزد، مساله ایجاد روشنایی غیر مستقیم به وسیله انعکاس نور از گچ سفید گنبد و دیوارهاست. همچنین تزیینات داخل و خارج گنبد، نمای خارجی- داخلی ایوان اصلی و محراب زیبای آن که از قسمت‌های مهم مسجد به شمار می‌رود، بی‌نهایت ارزنده و جالب است.
موزه آب یزد
در سمت شمالی میدان امیر چقماق یزد، یکی از ارزشمندترین آثار معماری این شهر قرار دارد که از سال 1379 همزمان با برگزاری نخستین همایش بینالمللی کاریز «موزه آب» در آن جای گرفت. این ساختمان، در سال 1266 خورشیدی احداث گردیده و در حال حاضر به بینظیرترین موزه آب دنیا تبدیل شده است. از ویژگیهای این موزه و بنای تاریخی، پنج طبقه بودن آن و گذشتن یک رشته کاریز صدها ساله از میان آن می‌باشد.
موزه آب یزد محل مناسبي براي شناخت آثار و ابنيه‌هاي تاريخي در زمينه‌هاي مختلف مربوط به آب است كه مي‌تواند مورد استفاده پژوهشگران و علاقه‌مندان قرارگيرد. در اين موزه لوازم مختلف حفر قنوات، ابزار و ادوات اندازه‌گيري حجم آب، وسايل تأمين روشنايي در قنات، اسناد و مدارك خريد و فروش آب و وقف‌نامه‌هاي قديمي، كتابچه ميرابها و اسناد توزيع آب، ظروف نگهداري و حمل آب و بسياري لوازم و اشياء ارزشمند ديگر در معرض ديد همگان قرار گرفته است. اين موزه در يكي از ارزشمندترين آثار معماري سنتي يزد به نام خانه كلاهدوزها واقع شده است.
خانه كلاهدوزها :
در پشت بام این خانه، چاه خانهای قرار دارد که به وسیله چرخچاه از آن آب میکشیدند و آب انبار خانه را که در طبقه همکف قرار داشت، پر می‌کردند. در حال حاضر این موزه بیش از 200 شیء تاریخی از وسایل مرتبط با کندن کاریز گرفته تا اسناد و مدارک برخی از قناتهای اصلی یزد در معرض دید علاقه‌مندان قرار گرفته است.
همچنین در این موزه، ابزار و دستگاههای اندازهگیری حجم آب، وسایل تامین روشنایی در قناتها، اسناد و مدارک خرید و فروش آب، کتابچه میرابها و اسناد پخش آب، ظروف نگهداری و حمل آب و بسیاری از لوازم و اشیای ارزشمند دیگر نگهداری می‌شود. این ساختمان در زمینی به پهنهی 720 مترمربع و به درخواست مرحوم حاجسیدعلی اکبر کلاهدوز یکی از بازرگانان عصر قاجاریه در سال 1266 خورشیدی، ساخته شده است.
ساختمان این بنا یک هنر معماری شگفتآور است که از پنج اشکوب یا پنج سطح تشکل شده است. به گونهای که از سطح اول یا پایینترین طبقه آن، انشعاب کاریز دو رحیمآباد و زارچ میگذرد که یکی از این دو قنات، هنوز هم فعال می‌باشد.
سطح دوم را اگر پایاب در نظر بگیریم، در ژرفای 10 متری از زمین قرارداد و فضای آن هم حالت هشت ضلعی دارد که به خاطر برخورداری از دمای ثابت و فضای مطلوب، جای خوبی برای نگاهداری خوراکیهاست. در میان این اشکوب نیز، حوضی قراردارد که با گذرآب کاریز از آن همیشه دارای هوای خنک و مطبوع است. سطح سوم این بنا شامل طبقه زیرزمین است که دارای اتاق و دالانهای متعدد و مرتبط می‌باشد و بیشتر روزهای گرم تابستان اهالی خانه در آن سکونت داشتهاند.
سطح چهارم هم اشکوب همکف می‌باشد که آن هم دارای اتاقهای پنج دری، تالار، اتاق ارسی، آشپزخانه و محل زندگی خدمتکاران خانه بوده است. طبقه پنجم، پشت بام خانه است. در آن، چاه خانهای بوده که از طریق آن و با استفاده از چرخ چاه، آب چاههای معروف به چهل گز برداشت و برای آشامیدن و موارد بهداشت اهل خانه استفاده میشده است.
مسجد امیر چخماق
مسجد امیر چقماق که در تاریخ‌های یزد به نام مسجد جامع نو و یا مسجد دهوک نیز خوانده شده‌است در دوره تیموری به همت امیرجلال‌الدین چقماق شامی حاکم یزد از امراء و سرداران و مقرب درگاه شاهرخ و همسرش ستی فاطمه خاتون احداث شده‌است. این مسجد در سال ۸۴۱ هـ. قبه پایان رسید. از حیث زیبایی، وسعت، اهمیت و اعتبار بعد از مسجد جامع شهر قرار دارد.
این اثر در تاریخ ۱۵ آذر ۱۳۱۴ با شماره ثبت ۲۴۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
این مسجد در ضلع جنوبی میدان امیرچخماق قرار دارد و در کریاس (ساختمان جلوی درب وروردی) مسجد که به میدان باز می‌شود، سنگی نصب گردیده که بر آن متن وقفنامه‌ای به خط نسخ نقر شده‌است.
محراب صحنه اصلی از کاشی معرق است با ساختمانی مقرنس کاری که در وسط آن سنگ مرمر بسیار خوشتراشی به اندازه ۱/۱۵ * ۳/۳۸ متر نصب شده‌است و در وسط مقرنس کاری یک گل مربع به اندازه ۵۴ * ۹۵ سانتیمتر نصب است و در دست چپ آن، یک سنگ مرمر به اندازه ۲۸ * ۳۰ سانتیمتر نصب شده‌است.
حمام خان
حمام خان معروف به گرمخانه نور حمامی است بنا شده توسط محمد تقی خان بافقی حاکم یزد به سال ۱۲۱۲(ه. ق) درمیدان خان و در کنار مجموعه خان یزد واقع می‌باشد.
این حمام در زمینی به مساحت ۱۱۷۰ متر مربع و با زیر بنای ۹۰۰ متر مریع بنا گردیده که شامل بخشهای مختلفی از جمله گاوروتون، شاه نشین، خزینه می‌باشد. امروزه از این بنا به عنوان چایخانه و رستوران سنتی استفاده می‌گردد.
مسجد حضیره
مسجد حظیره یا روضه محمدیه در شهر یزد، ضلع شرقی خیابان امام خمینی (محله ابر و مبارکه)واقع شده‌است. مسجد حظیره از اموال "حاج شمس الدین محمد بن زین الدین علیشاه میبدی" در محله ابر و مبارکه مقابل دروازه فتح یعنی محله‌ای که به پیر برج نیز شهرت داشت ساخته شد .
بنای کنونی حظیره ( روضه محمدیه ) و کلیه کاشیکاری‌های آن به جز سنگ مرمر منصوب در محراب از آثار جدید و تازه ساز است که ساخت آن قبل از انقلاب ایران (۱۳۵۷) آغاز شده وتا کنون ادامه دارد .
مسجد مذکور دارای ۳ درب ورودی است که درب اصلی آن درب بزرگ فلزی است که به خطوط هندسی تزئین یافته‌است . مسجد جدید و نوساز ضلع غربی دارای سکویی سنگ فرش، ستونهای بلند و چهار گوش یکپارچه، دربهای بزرگ چوبی( مشبک رنگین)می باشد. داخل مسجد ( تابستانخانه ) مزین به ستونهای بلند وقطور با کاشی معرق، نقوش اسلیمی ـ ختایی، ترنجی و سقفی پوشیده با شیشه‌های رنگین وسنگ است .
دخمه
دخمه یا برج خاموشان مکانیست که زرتشتیان، مردار آدمیان را که بنا بر عقاید آنها نجس و پاریار است در آن می‌گذاردند تا گوشت مردار توسط درندگان و پرندگان خورده شود آنگاه باقی‌ماندهٔ استخوان‌ها را درون چاه میانهٔ دخمه انبار می‌کردند. بنا بر عقاید زرتشتیان دفن مردار موجب آلودگی عنصر مقدس خاک می‌گردید و لازم است ذکر شود که در دین زرتشتیان بی‌تابی از برای مرگ عزیزان شدیداً منع شده‌است. این دخمه در ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی یزد در حوالی منطقه صفائیه و روی یک کوه رسوبی و کم ارتفاع به نام کوه دخمه قرار گرفته‌است.